Life in France during a terrorist attack..

Om jullie allemaal ten eerste even gerust te stellen, maak jullie maar geen zorgen om mij, met mij gaat het goed! Ik ben natuurlijk onwijs geschrokken door alles wat er in Parijs is gebeurd en ik was, nou ja ben nog steeds, ontzettend bang maar met mij is er gelukkig niks aan de hand. Wat een leuke avond had moeten zijn veranderde al gauw in een vreselijke nacht waarbij mijn telefoon non-stop af ging. Parijs, de stad van de liefde, was niet meer zoals het hoort te zijn..

Vrijdag 13 November zal nooit meer hetzelfde zijn. Ik ben volgens mij nog nooit zo bang geweest. Het is al moeilijk genoeg om op een jonge leeftijd alleen naar een ander land te verhuizen maar nooit heb ik me zo onveilig gevoeld in Frankrijk. Laat staan Frankrijk, ik heb mij nooit in een ander land onveilig gevoeld of zoiets meegemaakt. Zulke dingen zie je alleen maar op tv voorbij komen en natuurlijk vind je het ontzettend rot maar wanneer het zo dichtbij komt is het toch echt wel een heel ander gevoel die je krijgt. In wat voor wereld leven wij? Ik wil genieten van mijn leven en niet elke dag eraan herinnerd worden dat het op elk moment voorbij kan zijn omdat je in een land leeft waar er terroristische aanslagen werden gepleegd, de grenzen werden gesloten en het je zelfs werd aangeraden om binnen te blijven.

Mijn avond begon erg leuk, ik had namelijk een house warming party. Het was niet zo zeer een feestje maar meer een girls night. Er waren hapjes en drankjes en wij waren allemaal gezellig met elkaar aan het praten totdat mijn moeder opeens belde. Zij vroeg meteen erg paniekerig hoe het met mij ging en dat mijn vader haar in paniek had opgebeld om te vragen hoe het met mij ging. Wij hadden toen der tijd er nog niet veel over gehoord dus ik snapte niet echt waarom zij zich zo zorgen maakte. Ik vertelde haar lachend dat het prima ging en dat er niks aan de hand was en hing alweer snel op. Vanaf dat moment werd het chaos. Al onze telefoons bleven maar af gaan, iedereen maakte zich zorgen.

Wij zetten toen gauw het nieuws aan en kregen allemaal de schrik van ons leven. 7 aanslagen!! ZEVEN!! Wij wonen hier maar een half uur hier vandaan en het leek maar dichterbij te komen. Wanneer houd het op? Is dit het begin van een wereld oorlog? Zijn wij hier wel veilig? Wij wisten even niet meer wat wij met ons zelf aan moesten. Moeten we hier blijven slapen en morgen maar gewoon niet naar werk gaan? Nee, dat konden wij ook weer niet maken. Om 1 uur namen wij de bus en rond kwart voor 2 waren wij thuis. Slapen? Nee, dat ging niet meer.

Mijn wekker ging om kwart voor 7 omdat ik om half 9 moest werken. Werken?! Ik durf niet eens naar buiten! Ik werk in Disneyland Parijs, straks komen zij daar naartoe? Het was een chaotische ochtend. De één zei dat we naar werk moesten en de ander zei dat wij veilig thuis moesten blijven. Wat moet ik nou dacht ik? Ik wil niet ontslagen worden maar mijn leven is iets belangrijker dan mijn baan. Uiteindelijk besloot ik om veilig thuis te blijven. Ik ben zo trots op mijn collega's die wel naar werk zijn gegaan en in de Disney hotels en Disney Village zijn gaan werken maar ik kon het ze gewoon echt niet na doen!

Gelukkig is alles nu extra beveiligd en ik begin mij iets meer op mijn gemak te voelen. Ik zal mij waarschijnlijk nog een tijdje erg bang voelen maar ik hoop dat het niet al te lang blijft hangen. Je leeft maar één keer en daar wil ik van genieten! Ik wil iedereen die in Parijs was die nacht heel veel sterkte wensen en natuurlijk ook voor de families en vrienden van de nabestaande. Het is vreselijk wat er is gebeurd in Parijs maar samen staan wij sterk.

Heel veel liefde vanuit Frankrijk..