My last day of school (ever?)

Vandaag is het dan zo ver. Mijn aller laatste school dag, misschien wel ooit. Ik heb aankomende week nog 3 voorstellingen van school en nog 2 dagen stage voorstellingen en 1 juli is dan alweer mijn diploma uitreiking. Die 4 jaar zijn echt voorbij gevlogen, dit is alweer het eind. Wij gaan vandaag even terug in de tijd naar de afgelopen vier jaar. Niet alleen mijn hoogte punten maar ook mijn diepte punten maar waar ik uiteindelijk erg trots op ben. Stappen jullie mee in de tijdmachine?

Mijn verhaal begint natuurlijk in mijn eerste jaar van de dansopleiding. Ik wilde ontzettend graag dansdocent worden. Lesgeven aan kinderen die dezelfde passie delen? Ik kon geen betere baan bedenken. Mijn eerste jaar begon erg leuk. Ik had echt een onwijs leuke en gezellige klas, wij waren toen nog met z'n 20e ongeveer. Ik kon het met iedereen vinden en ik ging altijd met plezier naar school. Vijf dagen per week dansen? Het klonk fantastisch. Het tweede jaar begon al iets anders. Één van mijn goede vriendinnen was na het eerste jaar alweer gestopt met de opleiding. Dat vond ik natuurlijk echt ontzettend jammer maar ik? Nee hoor ik ging gewoon door! Het tweede jaar van mijn opleiding was wel echt het zwaarst. Ik was totaal niet gemotiveerd en ik begon de lessen ook steeds stommer te vinden. Voor mijn gevoel ging ik helemaal niet vooruit en ik wilde eigenlijk heel graag stoppen.

Het was eigenlijk gewoon echt een rot jaar. Wij zijn als klas heel erg omlaag gehaald door bepaalde mensen waardoor wij totaal geen zelfvertrouwen meer hadden. Er is vaak tegen ons gezegd dat wij het nooit zouden redden als dansers en dat wij eigenlijk veel beter iets anders konden doen. Na het tweede jaar zijn er ook heel veel mensen gestopt. Het liefst deed ik dat ook maar ik wilde gewoon echt heel graag dansdocent worden en ik wilde bewijzen dat ik het wel kon! Ik heb in dit jaar heel veel nagedacht over wat ik precies wilde. Ik besloot toen uiteindelijk om gewoon door te gaan en daar ben ik achteraf echt ontzettend blij mee. Het derde jaar was namelijk veel beter. Ik kreeg andere docenten en was ontzettend gemotiveerd. Ik ging eindelijk vooruit en ik voelde mij weer helemaal top. Ons klasje werd wel steeds kleiner maar de echte die hards bleven. Zo een dansopleiding is zwaarder dan je denkt. Heel veel mensen kunnen het ook uiteindelijk fysiek niet aan.

En dan nu, mijn vierde jaar. Daar staan wij dan, nog maar met z'n 10en. Er zijn een hoop mensen weg gegaan en aan aantal mensen erbij gekomen maar dit is het dan uiteindelijk. Vandaag is onze laatste les samen. Volgende week gaan wij knallen met z'n alle tijdens onze voorstelling waar wij allemaal ontzettend naar uit kijken. Wij gaan waarschijnlijk heel veel lachen maar ook ontzettend veel huilen. Wij zijn echt een super hechte klas en hebben echt een fantastische band samen. Onze klas bestaat niet uit groepjes, wij zijn gewoon één groep. Ik ga mijn lieve klasgenootjes ontzettend missen maar ik ga eerst nog even met ze genieten voordat wij echt afscheid moeten nemen. Iedereen gaat natuurlijk zijn eigen kant op en zijn eigen ding doen en dan vraag ik mij altijd af wie zal ik hierna nog zien? Ik wil mijn artikel wel vrolijk afsluiten dus daar gaan wij nog niet over nadenken. Ik ben ontzettend trots op mezelf maar ook ontzettend trots op mijn lieve klas. We did it girls!

Ben jij al klaar met jouw studie?

Liefs, Brittany