The worst & best day of my life

Vandaag is het alweer 26 maart. Dit is een dag die ik nooit zal vergeten. Een dag met maar liefst twee herinneringen. 26 maart is de meest verschrikkelijke maar tegelijkertijd ook de meest fantastische dag uit mijn leven. Een dag met dubbele gevoelens en dat zal voor altijd zo blijven. Ik weet niet hoe ik mij vandaag ga voelen, ik hoop alleen dat deze dag snel voorbij is. 

26 maart 2014 - the worst day of my life.
Het ging al een tijdje slecht met Alison, mijn 'zus'. Ik wist dat deze dag eraan zat te komen maar het kwam sneller dan ik had verwacht. Op 26 maart 2008 kwam Alison erachter dat zij borstkanker had en het was niet meer te genezen. Precies 6 jaar lang heeft zij gevochten tegen deze verschrikkelijke ziekte en wat heeft zij dat goed gedaan zeg. Zij is zeker wel de sterkste vrouw die ik ken. Ze heeft nooit opgegeven en heeft zoveel mogelijk uit het leven gehaald. Ik ben zo ontzettend trots op haar. Zij is een echte inspiratie bron voor mij. Eind februari 2014 ben ik nog naar Amerika geweest waarbij ik afscheid heb mogen nemen van Alison. De moeilijkste afscheid van mijn leven. Zij vertelde mij dat ik haar aankomende zomer nog zou zien terwijl ik eigenlijk al wist dat dit niet het geval zou zijn. 26 maart 2014, mijn moeder vertelde mij de meest verschrikkelijkste nieuws ooit. Alison was overleden. Nog maar 29 jaar oud. Mijn hele wereld stortte in. Waarom zij? Ik zal het nooit snappen of begrijpen. Ik weet in ieder geval wel dat zij nu mijn engel is die over mij waakt. Doordat ik een tattoo voor haar heb laten zaten is zij zeker weten voor altijd bij me. Ik denk elke dag aan haar en wanneer ik het even moeilijk heb kijk ik gewoon even naar boven want ik weet dat zij met een glimlach naar beneden kijkt.

26 maart 2015 - the best day of my life.
Alison was alweer een jaar overleden en ik had het erg zwaar. Ik veegde mijn tranen weg, nam even diep adem en liep richting het trein station. Vandaag ging ik namelijk auditie doen voor Disneyland Parijs. Met een onwijs grote groep gingen wij die kant op. Ik wist zeker dat ik bij de eerste ronde er al uit zou liggen maar ik ging er ook voor de ervaring naartoe. De eerste ronde was geweest en ik was door. Uit verbazing begon ik te gillen maar hield alweer snel op want ik wist dat er nog een ronde aankwam. Ronde twee, dit haal ik nooit dacht ik maar ook deze ronde was ik weer door. Na een tijdje wachten en ons afvragen wat er hierna kwam werd ons verteld dat wij waren aangenomen en dat wij meteen contracten gingen tekenen. IK?! Aangenomen voor Disneyland Parijs. WAAAAT! Thuis belde ik in tranen gelijk Alisons moeder op. Ik vertelde haar dat Alison haar werk goed heeft gedaan want ik was aangenomen voor Disneyland Parijs. Neecie had mij op luidspreker staan zodat de rest van de familie het ook kon horen. Iedereen was aan het huilen. Zowel uit blijdschap als uit verdriet. Ik geloof ergens wel dat Alison er iets mee te maken had. Misschien vinden jullie mij gek maar daar geloof ik gewoon in. My angel did it!

By the way ; ik weet dat de foto hierboven echt de slechtste kwaliteit ooit heeft maar dit is een foto van mij en Alison in Disneyworld, Florida. Ik ben hier een aantal keer op vakantie geweest samen met Alison en onze families. Deze foto vond ik het beste bij vandaag passen ondanks de slechte kwaliteit.